| Ta książka jest przeceniona – przeczytaj tutaj, dlaczego ją przeceniliśmy |
Henryk Hiż
Wybór pism (przecena)
Sartre napisał gdzieś, że prawdziwy koniec ludzkiego świata nastąpi wtedy, gdy już nikt nie będzie mógł wspominać naszych zmarłych. Z definicji tego stanu rzeczy nikt nie opisze. Zdarzają się jednak od czasu do czasu cząstkowe końce świata, w szczególności sekwencji złożonych z osób i relacji pomiędzy nimi. Śmierć Henryka Hiża w 2006 roku była niejako fizycznym końcem Szkoły Lwowsko-Warszawskiej działającej do II wojny światowej jako zorganizowana grupa filozoficzna. Żyją wprawdzie jeszcze uczniowie Kazimierza Ajdukiewicza, Tadeusza Czeżowskiego, Tadeusza Kotarbińskiego czy Jana Łukasiewicza, a więc pierwszego pokolenia wychowanków Kazimierza Twardowskiego, ale należą oni do tych, którzy podjęli studia w czasie II wojny światowej lub po jej zakończeniu. W chwili śmierci Hiż był ostatnim wychowankiem Szkoły Lwowsko-Warszawskiej, który rozpoczął studia przed 1939 rokiem, aczkolwiek kontynuował je w trakcie wojny, a nawet po jej zakończeniu. Uczestniczył w powstaniu warszawskim, karierę naukową rozpoczął na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie kontynuował ją na Uniwersytecie Pensylwańskim w Filadelfii. Logika i lingwistyka teoretyczna były jego głównymi specjalnościami. Prace zebrane w niniejszym tomie są charakterystyczne dla twórczości i poglądów tego wybitnego przedstawiciela polskiej i amerykańskiej filozofii analitycznej.
Jan Woleński
Henryk Hiż (1917–2006), urodził się w polskiej kolonii w Piotrogrodzie [Petersburgu]. W 1919 roku przyjechał z rodzicami do Polski. Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie. W latach 1937–1939 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1940–1944 na uniwersytecie podziemnym. Jego mistrzem, o czym niejednokrotnie wspominał, był Tadeusz Kotarbiński. Logiki uczył się na wykładach i seminariach Łukasiewicza, Leśniewskiego i Tarskiego. Podczas II wojny światowej był asystentem Kotarbińskiego i Łukasiewicza, pomagał również w szyfrach w Komendzie Głównej AK (szyfrów uczył go wybitny matematyk Stefan Mazurkiewicz). Do grona ówczesnych studentów Hiża należeli późniejsi luminarze życia intelektualnego: Andrzej Grzegorczyk, Jan Strzelecki, Klemens Szaniawski, Jerzy Pelc, a także ci, którzy wojny nie przeżyli, jak Karol Lipiński, Ewa Grochowska, Barbara i Krzysztof Baczyńscy. Okupacyjne okoliczności skłoniły Henryka Hiża, ideowego pacyfistę, do wstąpienia do AK. Po powstaniu warszawskim znalazł się w oflagu. Po wyzwoleniu Lubeki przez Anglików wraz z żoną, którą odnalazł w obozie dla kobiet-oficerów AK, zamieszkał w Brukseli. Przez rok oboje uczyli się pod opieką Perelmana, Dupréela i Barzina. Po otrzymaniu licences en philosophie wyjechali do USA na Uniwersytet Harvarda, gdzie pod kierunkiem W.V.O. Quine’a Hiż napisał doktorat z filozofii, który obronił w 1948 roku. W 1949 roku na zaproszenie Andrzeja Mostowskiego Henryk Hiż przyjechał do Warszawy i pracował jako adiunkt na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. Będąc osobą o lewicowych poglądach, został członkiem-założycielem Klubu Demokratycznego – odmówił jednak wstąpienia do PZPR. Wiosną 1950 roku wrócił do USA. Wkrótce nawiązał trwałą przyjaźń intelektualną z Zelligiem Harrisem, czołowym językoznawcą strukturalnym. Wykładał m.in. na Harvard University, New York University i University of Pennsylvania w Filadelfii. W 1991 roku został członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Zmarł 19 grudnia 2006 roku w Cape May Point (USA).
Fundacja Aletheia
ISBN: 978-83-89372-47-5
wybór tekstów: Barbara Stanosz i Jan Woleński
rok wydania: 2013
format: 145×210 mm
oprawa broszurowa
392 strony
nasza cena: 30,00 zł
cena detaliczna: 60,00 zł
